Witold Dąbrowski
Ur. 1933 w Pruszkowie. Studiował polonistyką i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Współzałożyciel Studenckiego Teatru Satyryków, 1954. Debiutował w wieku 17 lat. Ogłosił tomy Rocznik 33 (1957), Koncert hebanowy (1966), Ognicha (1971), Arrasowanie (1976). Portret trumienny (1982) ukazał się już po śmierci poety. Współpracował z “Po prostu” i “Sztandarem Młodych”, redaktor naczelny “Współczesności” (1960-61). Tłumacz m.in. Sołżenicyna, Bułhakowa i Okudżawy. Współautor (z Andrzejem Mandalianem i Wiktorem Woroszylskim) Antologii nowoczesnej poezji rosyjskiej (1971). Działacz opozycji demokratycznej, sygnatariusz Memoriału 101 – protestu ludzi nauki i kultury przeciw zmianom w Konstytucji PRL – wskutek czego objęty całkowitym zakazem publikacji. Zmarł w 1978 na zawał serca.
