Dziennik podróży wokół performance’u mówionego, który zaczyna się tak:
Stoję na ulicy z tabliczką, na której napisano: wymyślę historię, za darmo, tej historii nie będzie znał nikt na świecie oprócz ciebie. Słuchacza proszę o podanie jakiegoś słowa. I to do tego słowa na poczekaniu wymyślam opowieść.
Na książkę nie składają się jednak wymyślone ad hoc historie, gdyż one są, jak mówi autorka, „puszczone na wiatr”. Za to dostajemy meta-opowieść o tym, co działo się wokół opowiadaczki. Jakie słowa wybierali przechodnie, z czego jej się zwierzali. Na Madagaskarze jej akcja przybrała charakter antyrasistowski, w Odessie brano ją za wróżkę, na Podlasiu wzbudzała zazdrość, w Prowansji mer miasteczka chciał ją wyrzucić. W tym wydaniu opowiadanie historii jawi się jako pretekst do opisu przemierzanego świata.
