“Myślę, że istnieje dostrzegalna różnica między moją poezją a szkicami. Jako poeta jestem skłony do pesymizmu: mój świat jest ciemny, zagadkowy i może absurdalny. Jako eseista jestem optymistą, nawet jeśli staram się być maksymalnie rozważny i ostrożny. W esejach skłonny jestem wierzyć, że świat daje się zrozumieć, choćby tylko częściowo, i ulepszyć, choćby tylko do pewnego stopnia. W poezji odpowiadam się za indywidualnością, językiem i wszystkimi partykularyzmami.”
Tomas Venclova
