Notes prowansalski

Prowansja to meandry odniesień – helleńskość, łacińskość, romańskość – stopy stawiane w świeże ślady Fryderyka Mistrala, Alfonsa Daudeta, Marcela Pagnola, Yves’a Bonnefoya, Jeana Giono; to cwałowanie przez zielone pagórki Lure u boku szlachetnego karbonariusza, pułkownika huzarów Angelo do bramy de la Saunerie obok składów soli w oniemiałym ze zgrozy, wyludnionym cholerą Manosque; to dzwony nad dachami miasteczek jak osie gniazda wśród skał; to święci, rycerze i trubadurzy, jedenaście tysięcy dziewic pod żaglami z koronki, zamki sięgające wieżami nieba, filozoficzne dysputy w szuadit w przedsionkach papieskiego pałacu, proroctwa Nostradamusa z Saint-Rémy, obrzędy consolamentum nocą wśród rzymskich stel.