Pomiędzy
29,00 zł
1 w magazynie
Dariusz Pado (ur. 1974 w Rzeszowie) – polski poeta, adwokat. Współpracownik czasopism literackich „Kursywa” i „Arte”. Wiersze i artykuły publikował również m.in. w „Nocy poetów”, „Studium”, „Odrze”, „Nowej Okolicy Poetów”, „Gazecie Wyborczej”, „REDzie” oraz w „Lampie”. Związany z serwisem poetyckim „Nieszuflada”, którego był współtwórcą. Redaktor rzeszowskiej „Nowej Okolicy Poetów” oraz współpracownik brzeskiego „Reda”. Mieszka i pracuje w Warszawie i Rzeszowie.
Twórczość: Gierkówka, arkusz poetycki, Młodzieżowy Ośrodek Pracy Twórczej w Dąbrowie Górniczej, 2004. Raj/Jar, książka poetycka, sierpień 2005 (wraz z Radosławem Wiśniewskim). Peryferie raju, autorski tomik poetycki, Warszawa 2005 – wyróżnienie w II edycji Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Złoty Środek Poezji” 2006 na najlepszy poetycki debiut książkowy roku 2005. Rozdział pt. „Społeczności Liternetowe” w książce Liternet.pl pod red. Piotra Mareckiego, RABID, 2003 (wraz. z Justyną Radczyńską). Korzenie drzewa (wraz z Radosławem Wiśniewskim), Stowarzyszenie Żywych Poetów, Brzeg 2007. IJAR, tom poezji, Podkarpacki Instytut Książki i Marketingu, Rzeszów 2009, Tom 23 Nowej Okolicy Poetów. Siedem + siedem + siedem Austeria, Kraków-Budapeszt 2011. KRĘGI, Austeria, Kraków-Budapeszt 2014. POMIĘDZY, Austeria, Kraków-Budapeszt-Syrakuzy 2019. Urne, Austeria, Kraków-Budapeszt-Syrakuzy 2020.
„Pamiętam, jak ktoś powiedział mi po raz pierwszy, że przerzedzają mi się włosy. Pomyślałem, że skończył się dla mnie czas bycia czymś albo kimś (zależy od uprzejmości widza), a zaczął czas bycia prześwitem. Przestałem, ja z moimi włosami, być obiektem skupienia, stałem się źródłem rozproszenia. «Pomiędzy», które rodzi się z zanikania tego, co było, okazuje się ratunkiem. To tam w jakimś pomiędzy znika odpływająca woda, uchodzący pejzaż, gasnące życie. Tylko tam, w pomiędzy, można je jeszcze spotkać.
Widzę Darka Pado w czasie przygotowawczym do wierszy i do fotografii. Z daleka wydawałoby się, że patrzy na groby, na imiona i epitafia. Z bliska dobrze widać, że patrzy między groby, kącikami oczu skupiając kamienie – filary, słupy, pomiędzy którymi rozciąga się tytułowe «pomiędzy». Widzę, jak przygląda się «Ostatniej Wieczerzy». Interesuje go prawy kontur Chrystusa i lewy apostoła, lecz najbardziej chwila tuż przed i chwila tuż po. Chwila dokładnie w swej jedynej chwili.
Widzenie pomiędzy to dar podobny widzeniu na wskroś. Widzeniu poza widzeniem. Ci, co zdradzają, że widzą to coś, uważani są za wariatów. Poeta Darek Pado podzieli ich los”.
Jarosław Mikołajewski
