Zmiana pogody
24,00 zł
Anna Pawlikowska (ur. 1960) ukończyła teatrologię na UJ, potem przez wiele lat jako lutnistka i wokalistka w zespole Bractwo Lutni zajmowała się wykonywaniem muzyki renesansowej, a także pracą badawczą w tej dziedzinie. Jej owocem miał być zarzucony ostatecznie doktorat na temat „Znaczenie i funkcje symboliczne lutni w kulturze Europy” (przewód otwarty w 1999 roku). Od roku 1988 współprowadziła prace remontowe w renesansowym dworze w Wysokiej koło Jordanowa (nagroda I st. Ministra Kultury i Sztuki za najlepiej zagospodarowany obiekt zabytkowy w 1999), gdzie następnie współorganizowała wielokrotnie nagradzaną działalność kulturalną Fundacji Lutnia Staropolska. W latach 2005-2009 była redaktorem magazynu internetowego „FORUM: Żydzi – Chrześcijanie – Muzułmanie” (www.znak.org.pl), obecnie pracuje jako redaktorka i korektorka tekstów literackich i naukowych. Ma na koncie kilka pomniejszych publikacji na różne tematy, od Dybuka An-skiego po zagadnienie retoryczności utworów Mikołaja Gomółki, jest też autorką licznych tekstów publicystycznych we wspomnianym magazynie „FORUM”.
Opublikowała: Tuż obok życia, Kraków 2019, Ono, Kraków 2020.
Poezja Anny Pawlikowskiej jest w swojej nagości bardzo czytelna. Staje się wytrychem do sejfów, w których ukrywamy nasze najgłębsze lęki i projekcje. W nich na czarną godzinę trzymamy koła zapasowe. Zależnie od tego, skąd zawieje wiatr i gdzie nas porwie, sięgamy po nie. Tak wiersze Pawlikowskiej otwierają przed nami wrota ostateczności. Autorka stawia nas w progu i zmusza do refleksji nad następnym krokiem. Choć pisze językiem straty, udaje jej się wzbudzić na podniebieniu czytelnika smak nadziei. Zderza ze sobą słowa, które na co dzień nie są dobrymi sąsiadami, ale pod piórem Pawlikowskiej nabierają świeżych znaczeń. To poezja, która leczy wirusem ludzkiego doświadczenia – tak działa literacki antybiotyk.
Bogdan Frymorgen
