Il caffè letterario. Wspomnienia o Stanisławie Kasprzysiaku
34,00 zł
pod redakcją Ewy Górniak Morgan Katarzyny Otwinowskiej
autorzy tekstów: Roberto Calasso, Francesco M. Cataluccio, Ewa Górniak Morgan, Ireneusz Kania, Rafał Kołątaj, Silvia Lusuardi Siena, Janusz Majewski, Emilia Olechnowicz, Katarzyna Otwinowska, Ugo Rufino, Stefan Szlachtycz, Adam Zagajewski, Marek Zagańczyk
Książka ukazała się dzięki wsparciu Włoskiego Instytutu Kultury w Krakowie.
Stanisław Kasprzysiak (1931–2019) urodził się w Zamościu w rodzinie nauczycieli. Studiował Architekturę na Politechnice Krakowskiej. W 1970 roku zaczął zajmować się badaniami archeologicznymi architektury rzymskiej na terenie Włoch. Dokonywał pomiarów budowli i dekoracji architektonicznych, a także kreślił rekonstrukcje zabytków.
Stanisław Kasprzysiak dokonał wielu przekładów literatury włoskiej. Tłumaczył głównie klasyków – pisarzy, poetów i eseistów takich jak Cesare Pavese, Luigi Pirandello, Salvatore Satta, itd. Za swoją działalność tłumacza otrzymał ważne nagrody: w 1996 roku – Nagrodę STP (Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich) za przekład esejów Guida Ceronettiego, w 2000 roku – nagrodę ZAiKS’u za całokształt, w 2002 roku – nagrodę Rządu Republiki Włoskiej: Premio Nazionale per la Traduzione1, w 2004 roku – order Stella della Solidarietà Italiana za zasługi dla włoskiej kultury. W 2020 roku otrzymał Nagrodę Literacką im. Leopolda Staffa w kategorii In memoriam. Stanisław Kasprzysiak publikował eseje i tłumaczenia w wielu czasopismach, między innymi w „Przekroju”, „Literaturze na Świecie”, „Zeszytach Literackich”, „Res Publice”, „Tygodniku Powszechnym” czy „Przeglądzie Politycznym”.
Zadebiutował tomem opowiadań Raz na kilka lat, za który otrzymał wyróżnienie (III nagrodę) na Międzynarodowym Konkursie Literackim w 1962 roku.
Opracowała Anna Klara Otwinowska
Bywalcy krakowskich księgarń znali tę sylwetkę: starszy pan noszący zieloną, quasi-wojskową kurtkę – podobno, jak dowiedziałem się niedawno od córki, kupioną na targu w Livorno; pan Stanisław był zbyt dyskretny, żeby zdradzać tego rodzaju szczegóły – krótko ostrzyżony, z chlebakiem zarzuconym na ramię (nigdy nie zamienił go na wszechobecny teraz plecak). Przez długie lata, a nawet dziesięciolecia, wydawało się, że Stanisław Kasprzysiak, rocznik 1931, nie podlega działaniu czasu.
Adam Zagajewski
Pod cyprysami
Cyprysów nikt tu nigdy nie musi oswajać,
Nawet za cudzoziemcem idą, wciąż krok w krok.
A kto pójdzie za nimi, tego zaprowadzą
Tam, gdzie od nich najciemniej, gdzie smukła gęstwina
Kryje pod sobą ziemię przemieszaną z kośćmi.
Komu nie z tego prochu, nie spod tych korzeni
Przydarzyło się powstać, skądże może wiedzieć
Czy nie w ten i nie pod te przyjdzie się obrócić?
Stanisław Kasprzysiak (1983)
